Feestje met it’ers

Het is goed dat ik jullie nu niet hoef te spreken, want ik heb na gisteravond geen stem meer. Ben en ik hadden een diner met zijn bedrijf, wat betekent dat ik de avond moest doorbrengen met zo’n 500 it’ers plus aanhang. Daar keek ik niet echt naar uit, maar gezien het feit dat we ’s ochtends om 5 uur thuiskwamen, blijkt dat ’t toch best gezellig was. Het begint altijd een beetje stroef, dit soort dingen, maar nadat iedereen een paar wijntjes op heeft, wordt ’t lachen. We zaten aan tafel met 10 man, Ben en ik kwamen (uiteraard) als laatste binnen gerend. Volgens de etiquette moet je ‘man/vrouw/man/vrouw’ zitten en het viel mij op dat er twee mannen naast elkaar zaten. Dat flapte ik er natuurlijk meteen uit, maar het was een getrouwd homostel. Fijne binnenkomer weer. Het diner begon met het in Wallonië onvermijdelijke foie gras, wat ik niet wil eten (daar heb je weer zo’n zeikerige Hollander) en toen mijn buurvrouw mij vroeg waarom niet, zei ik ‘c’est torture!’. Grote ogen vol onbegrip. Dat het in Nederland verboden is foie gras te produceren, snapt geen enkele Waal. Uiteindelijk heb ik toch lekker gegeten terwijl er een wat sjofel uitziende goochelaar op een podium bezig was met duiven uit voorwerpen te toveren en assistentes te laten verdwijnen. Het viel me op dat ik de gesprekken aan tafel redelijk goed kon volgen en ik heb ook best wat in ’t Frans in de groep gegooid. Na het eten was er een band en gingen de voetjes van de vloer. Ben was helemaal in the mood en heeft vandaag de prijs betaald. Hij had barstende koppijn, last van z’n maag en heeft de hele dag niet veel gezegd. Maar gezellig dat ’t was : )