1+1=deux 10 januari 2008

Vanochtend had ik via het arbeidsbureau een afspraak bij een of ander instituut om het niveau van mijn Frans te testen. Dan konden ze me indelen in de juiste groep voor Franse les. Ik kwam aan bij een wat sjofel uitziend gebouwtje, werd op een versleten en piepende stoel gezet en mocht een aantal A4’tjes invullen. Het was makkelijk, niveau 1e klas middelbare school. De laatste pagina stond vol met sommetjes. Ik dacht, dat zal wel per ongeluk bij dit stapeltje papieren terecht zijn gekomen, maar toen ik ernaar vroeg, bleek het gewoon te kloppen.
‘Waarom moet ik sommen maken?’, vroeg ik stomverbaasd, ‘ik kom hier toch voor Franse les?’
Ja, dat klopte, maar bij de basisles Frans krijg je aan ’t einde van het uur ook rekenles. Of ik toch alsjeblieft die sommen wilde maken. Eh, nou, ja, als ’t moet… Wat is de helft van 6? Hoeveel is 9×7? Dat werk.
Achteraf werd alles meteen nagekeken. Ik had zo’n beetje alles goed en de conclusie was dat ik te goed was voor deze school. Het advies: ik moest maar ergens anders op Franse les. Wat een opluchting, ik vroeg me al af waar ik was beland…