NederFrans

“Evy, we gaan zo naar school. Ik heb je lunch al in je malette gestopt, en als collation heb je vandaag een appel die je níet moet weggeven, maar zelf moet opeten! O ja, vergeet je farde voor calcul niet mee te nemen, die heb je vandaag nodig. Papa komt jullie vanmiddag ophalen uit de guarderie. Als je een devoir hebt, moet je dat wel zeggen, want dan moet je die voor ’t slapengaan nog even maken.”

Niet alleen de kinderen verfransen, ik gooi er ook allerlei woorden doorheen die ik vóór ik in Luik woonde nog niet kende. Alleen, ik spreek nog wel in grammaticaal correcte zinnen. Evy en Mara maken fouten die ik mijn Franstalige studenten ook constant hoor maken. Een paar voorbeeldjes:

‘Mam, ik wil een koekje, omdat ik heb honger!’
(hier moet men het ‘rejet‘ gebruiken, oftewel het werkwoord aan het einde van de bijzin)

‘Ik heb klaar!’
(letterlijk vertaald ‘j’ai fini’)

‘Anna heeft acht jaar.’
(tja, zo zeggen die Fransen dat)

‘Morgen het is feest.’
(Nederlanders draaien de persoonsvorm en het onderwerp om als de zin niet begint met het onderwerp, dit noem je ‘inversie’)

Ik krijg elke week de nieuwsbrief van www.oudersonline.nl in mijn inbox. Daarin wordt altijd aandacht besteed aan tweetalige opvoeding (wij zijn niet de enigen die worstelen met meerdere talen in huis, dat is wel duidelijk. Trouwens, mijn eigen ouders hebben het ook gedaan!). Ik heb gelezen dat ik mijn kinderen niet moet verbeteren, maar in het antwoord dat ik geef de juiste manier moet gebruiken. Dus: ‘Wat goed, je BENT klaar!’ en ‘O ja, IS Anna acht jaar?’ Het is af en toe wat vermoeiend, omdat een gesprek op deze manier niet zo spontaan verloopt (al geloof ik niet dat de kinderen dit merken). Maarja, het dient een goed doel. Later zijn Mara en Evy me vast reuze dankbaar : )

Zoals ik mijn moeder nu dankbaar ben dat ik vloeiend Engels spreek. Thanks mom.