Peket & Dikke pret 17 augustus 2008

Het jaarlijkse 15 augustus-feest zit er weer op. Een feest dat te vergelijken valt met Koninginnedag, maar dan zónder vrijmarkt en mét peket (het Waalse woord voor jenever). Het volgende stukje tekst vond ik op internet:

De Peket : een Luikse specialiteit

Tchantchès, de mascotte van Luik, gaf in zijn prille jeugd al de voorkeur aan peket boven melk in zijn papfles. Om maar even aan te illustreren dat peket de tweede natuur is van de bewoners van de ‘cité ardente’ (vurige stede). Het woord “pèkèt”, dat in het Waals “pikant” betekent, verwijst in oorsprong naar de jeneverbes. De betekenis van het woord is uitgebreid naar de jenever die men maakt op basis van deze bessen, hop en graan, over het algemeen gearomatiseerd met vruchten. Het alcoholgehalte varieert van 22 tot 35 graden. In zijn ruwe staat wordt hij ook jenever genoemd, of door de jongeren gewoontjes ‘witte’, die ze mengen met cola, fruitsap …, eigenlijk met ongeveer alles. Het in Wallonië geproduceerde brouwsel geniet vanaf 2006 van een beschermde herkomstbenaming.

In Luik is de Peket de koninginnedrank op de feesten van 15 augustus, die voornamelijk plaatsvinden in het ‘quartier d’Ourtemeuse’. Hij wordt gebruikt in gerechten zoals eend met peket, en wordt geschonken als begeleiding van gerookte vis of sterke kaas, zoals Hervekaas.

Foto’s van de dag! De meeste zijn gemaakt met m’n mobieltje, dus geen uitzonderlijke kwaliteit.

Een feest is hier niet compleet zonder een optocht met reuzen. Hier: Maigret (personage uit Simenon, dé held van Luik)

Druk.

Mijn moeder (rechts) was ook van de partij.

Folklore!

En natuurlijk de peket in vele kleuren.

Tot slot: wij. Mara wilde niet op de foto.

Outremeuse, met pa en ma 6 september 2007

Mijn ouders zijn vanochtend weer vertrokken. Ze logeerden niet bij ons, maar in een hotel. Daar konden ze tenminste tv kijken (het is tenslotte US Open!) en wij hebben nog geen kabel. Het was gezellig, ze hebben kunnen zien waar en hoe we wonen, ze hebben de verjaardag van kleindochter Evy meegemaakt en ze hebben Luik kunnen ontdekken. Want die stad kenden ze nog niet. Dinsdagochtend zijn we met z’n drieën naar Outremeuse geweest. Dat is aan de ‘andere kant van de Maas’, het deel van Luik dat zichzelf ‘de vrije republiek’ noemt. Benjamin had gezegd dat er een aantal leuke straatjes waren en had dat aangegeven op de kaart. We hebben gezocht, maar weinig écht leuks gezien. Het is een vreemd allegaartje. Zoals mijn vader zei: ‘Het is zo rótzooierig’. En dat klopt. Het is voornamelijk een rotzooitje. Af en toe zie je een mooi opgeknapt pand, gevolgd door vijf verwaarloosde huizen compleet met kapotte ruiten. Vergane glorie. Maar gek genoeg heeft ’t ook wel weer charme.

De ‘local hero’ van Outremeuse is detectiveschrijver Simenon. Hij is geboren in Luik en daar zijn de Luikenaren érg trots op. Er was een straat vernoemd naar Louis Pasteur, niet de minste, maar hij heeft moeten wijken voor: George Simenon. Je kunt een route lopen langs belangrijke plekken in het leven van Simenon. En uiteindelijk kom je bij de buste van: Simenon. Die vreemd genoeg in het midden van een rotonde staat, dus echt makkelijk te bezichtigen is-ie niet. Grappige anekdote: een hotel had zich vernoemd naar Simenon, maar toen de erven daarvoor geld wilden vangen, hebben ze snel hun hotelnaam veranderd in Si Mais Non. Humor!